Uit een (tussen)vonnis in een rechtszaak over de domeinnamen sauna.nl en thermen.nl blijkt dat een koper van een .nl-domeinnaam niet blind mag vertrouwen op de houder die staat vermeld in de whois van SIDN. De partij die de domeinnamen voor 150.000 euro had overgenomen van de persoon die al anderhalf jaar als houder stond vermeld in de whois van SIDN, zal de domeinnamen waarschijnlijk moeten teruggeven aan de vorige houder.

De casus in het (tussen)vonnis over de overdracht van sauna.nl en thermen.nl is vrij opmerkelijk. De secretaris van de Nederlandse Saunavereniging (NSV), de branchevereniging van sauna exploitanten, heeft in 1997 op naam van een niet bestaande organisatie, maar wel op het adres van de branchevereniging, de domeinnamen sauna.nl en thermen.nl geregistreerd. De domeinnamen worden jarenlang door de branchevereniging gebruikt en ook worden de registratiekosten betaald.

Wanneer de branchevereniging in 2009 in zwaar komt, wordt op de ledenvergadering van de branchevereniging op 16 juli 2009 ter sprake gebracht dat de domeinnamen rendabel kunnen worden gemaakt door deze te verpachten voor 15.000 euro per jaar, waarbij de domeinnamen wel het eigendom blijven van de branchevereniging. De secretaris stelt echter dat de domeinnamen zijn eigendom zijn. Na discussie tijdens de vergadering, wordt het voorstel tot verpachten ingetrokken.

Op 28 augustus 2009 verandert de secretaris de houder van de domeinnamen sauna.nl en thermen.nl, waarbij deze op zijn naam worden gesteld. Op 22 januari 2011 verkoopt de secretaris, onder zijn eigen naam, aan Dutch Welness, een derde partij, voor het bedrag van 150.000 euro. Aan het contract waarbij de verkoop wordt geregeld, is een uitdraai van de whois van SIDN toegevoegd waaruit blijkt dat de secretaris de houder van de .nl-domeinnamen is.

Wanneer de branchevereniging erachter komt dat de domeinnamen op naam van Dutch Welness staan, probeert deze ze terug te krijgen, hetgeen leidt tot een procedure bij de rechter. In deze procedure staat de vraag centraal of Dutch Welness eigenaar (rechthebbende) van de domeinnamen is geworden. Daarbij is de vraag of dat de secretaris beschikkingsbevoegd was en zo niet, of dat Dutch Welness, wanneer dat niet het geval is of Dutch Welness een beroep op derdenbescherming toekomt tegen deze onbevoegdheid.

Ongeldig
De tweede vraag over de derdenbescherming beantwoordt de rechter in deze zaak negatief. Het beroep op derdenbescherming (art. 3:88 BW) kan alleen worden ingeroepen wanneer de verkrijger te goeder trouw is én de ongeldige eerdere overdracht niet het gevolg is van de onbevoegdheid van de toenmalige overdrager. Indien er bij de eerdere overdracht sprake was van beschikkingsonbevoegdheid, dan is een beroep op derdenbescherming dus onmogelijk.

Ook indien veronderstellenderwijze ervan zou worden uitgegaan dat Dutch Wellness te goeder trouw is geweest bij de koop van de domeinnamen, faalt – in verband met het tweede vereiste – een beroep op dit artikel. Door Dutch Wellness – op wie de stelplicht en bij gemotiveerde betwisting de bewijslast rust ter zake van de feiten en omstandigheden die een beroep op artikel 3:88 eerste lid BW rechtvaardigen – is niet het standpunt betrokken dat de onbevoegdheid van [A] voortvloeit uit de ongeldigheid van een vroegere overdracht die niet het gevolg was van onbevoegdheid van NSV. Evenmin geven de door NSV betrokken stellingen of de door partijen in het geding gebrachte stukken aanleiding voor die conclusie.

Indien NSV slaagt in het leveren van het haar opgedragen bewijs (“de rechtbank draagt NSV op te bewijzen dat de domeinnamen aan haar toebehoorden ten tijde van de koopovereenkomst”), dan leidt dat tot de conclusie dat, hoewel NSV rechthebbende op de domeinnamen was, [A] eigenmachtig en niet handelende namens NSV, zich als houder van de domeinnamen heeft laten registreren en vervolgens de domeinnamen heeft verkocht. In dergelijke gevallen faalt een beroep dit artikel.

Hoewel de domeinnamen dus geregistreerd stonden met de secretaris als houder van wie Dutch Welness de domeinnamen heeft gekocht, is Dutch Welness vermoedelijk niet de houder van de domeinnamen sauna.nl en thermen.nl geworden. Of dat het geval is, lijkt enkel nog afhankelijk van de vraag of de branchevereniging überhaupt ooit eigenaar (rechthebbende) van de domeinnamen is geweest. Hoe dan ook leveren de woorden van de rechtbank een duidelijke waarschuwing op voor kopers van (.nl-)domeinnamen.

Indien Dutch Welness de domeinnamen moet teruggeven, staat het bedrijf met lege handen. In dat geval kan het enkel nog de betaalde 150.000 euro en eventueel schadevergoeding eisen van de secretaris in verband met wanprestatie. Een complicerende factor in deze kwestie is echter wel de onduidelijke goedenrechtelijke status van domeinnamen. Dit (tussen)vonnis lijkt te impliceren dat een domeinnaam zelf goedenrechtelijke werking heeft. Echter is dat verder buiten de scope van dit artikel.

Bron: Overgenomen van ispam.nl